1- یادش - نه به خیر – روزگاری که هنوز مادران شهید در این مملکت بودند که به لطف برخی زمامداران شهدای ما شدند خشونت طلب و خون شان شد هدر رفته و جنگ شان شد بی معنا و بازماندگان شان شدند سربار جامعه و یادشان شد سبب افسردگی جامعه و شدند آدم هایی که با وجودشان نمی شد در دنیای مدرن خود را تعریف کرد و این طور بود که شهدای ما شدند شهید بد ... و از لطف همان ها بود که آبراهام لینکن شد شهید، شهید راه آزادی، شهید بزرگ، شهید خوب، چون پدربزرگِ کدخدای دهکده جهانی بود، چون با صحبت کردن از او می شد در دنیای مدرن سر را بالا گرفت، تعریف شنید و زندگی کرد ... زندگی که نه، به نمردن در دنیای مدرن هم قانع بودند....
2- - یادش نه به خیر- روزگاری که قلب و دعا و محبت محرومین عالم – از کشمیر تا بوسنی، از جنوب عربستان تا قلب آفریقا، از لبنان تا آمریکای لاتین – جای خود را داد به کف زدن های مستکبرین و به جای آن که انقلاب را صادر کنیم رفتیم تا درب کاخ الیزه تا مدرنیته وارد کنیم و چقدر هم خوشحال بودیم که مستکبرین دوست مان دارند و حالا شده بودیم پسرخوب دهکده جهانی و وقتی به رسم دنیای مدرن توانستیم محرومین را نبینیم و پذیرفتیم که دنیا به دو دسته مدرن و متوحش تقسیم می شود که متوحش ها یا باید مدرن شوند یا از بین بروند دیگر وقت سواری دادن بود ...
3- البته انسان مدرن هم حق دارد. مادامی که سنجه ها و شاخص های ما شاخص های دنیای مدرن است، مادامی که پارادایم های ذهن مسخ شده ما پارادایم های دنیای مدرن است و جز آن نگرش دیگری نمی شناسیم، مطمئن باشید کمتر عقل سلیمی می پزیرد که راه صحیح چیزی به جز راه دنیای مدرن است، آن وقت کمتر عقل سلیمی مقاومت را درک می کند، تقابل ابدی استکبار و استضعاف را درک می کند ...
4- اگر چارچوب ها و بینش های عاشورا را بشناسیم، اگر پارادایم های انقلاب روح ا... را بشناسیم آنوقت می توان این عکس ها را درک کرد، می توان یک موی کوخ نشینان را به دنیای کاخ نشینان نداد، می توان یه حمایت از محرومین دل شاد شد، می توان زیر بار زور نرفت، می توان از زندگی به خورد و خواب و لذت های زود گذر راضی نشد ...
5- فرزندان روح ا... پیامبران روزگار آخرند. پیامبرانی که می خواهند انسان مسخ شده را که مدرن میخوانندش نجات دهند و مثل همه پیامبران می دانند که باید رسالت شان را از کجا آغاز کنند و کجا دنبال یارانشان بگردند، از همین کپرهای کشورهای زیر پونز نقشه ها، از همین ضاحیه و جنوب لبنان، از همین روستاهای اندونزی و مالزی و از همین کشمیر و از همین غزه ویران و ...
*******************************************
پ ن 1: چند وقتیه اصلا تو خط نوشتن نیستم. امروز هم این چندتا عکس رو دیدم و مطالب چندتا از دوستان رو دیدم که در همین مورد نوشته بودند، حس مطلب نوشتن ایجاد شد!
پ ن2: کلا چی میخواستم بنویسم چی شد، مطلب خودش اومد ...
پ ن3: این عکس رو برای خودم میزارم. کم انتقاد ندارم اما آدم باید منصف باشه. این عکس خیلی چیزها رو یاد من میاره:
